As leading human rights and legal aid organizations, we urge the government of Zimbabwe to desist from targeting and negatively profiling civil society organizations, which provide invaluable services to the people of Zimbabwe and play a vital role in ensuring good governance in the country. A
Una opinión editorial de Carlos Lusverti, Consultor jurídico para América Latina, Comisión Internacional de Juristas
As part of its work to raise awareness and deepen the understanding about the importance of civil liability for the objective of improved accountability of business-related human rights abuses and access to justice and reparations, the ICJ is partnering with the Bonavero Institute of Human Rights to organize an online symposium.
The symposium is open to practitioners, policymakers, civil society, academics, and students working on these subjects. It will feature two panel discussions on Zoom on 7 June 2021 and 14 June 2021.
Past decades saw an emerging trend towards reliance on civil liability claims to address business-related human rights abuses (e.g., Lungowe v Vedanta and Okpabi v Shell in the UK; Choc v Hudbay Minerals and Araya v Nevsun in Canada; Akpan v Shell in the Netherlands; Jabir and others v KiK Textilien in Germany).
The ICJ and the Bonavero Institute of Human Rights’ symposium will discuss the wider implications of recent jurisprudence and identify the remaining gaps in the law.
The discussions will focus on a range of issues, including 1) the contours of rules on the duty of care; 2) prospects for supply chain liability under the law of civil remedies; 3) parent company liability and complicity under civil law; 4) prospects of access to justice.
Please follow the links below to register separately for each panel. The symposium will also involve a series of blogs by experts in the field to be published by Opinio Juris starting 21 June 2021.
Panel 1 ‘Duty of care and parent company liability’
Day and time: 7 June 2021 at 14.00 – 16.00 BST
To register for Panel 1, please click here
Panel 2 ‘Access to justice and civil claims for business-related human rights abuses: Challenges and opportunities’
Day and time: 14 June 2021 at 14.00 – 16.00 BST
To register for Panel 2, please click here
This symposium is co-convened by Dr Carlos Lopez and Dr Ekaterina Aristova. Please get in touch with the organisers if you have any questions. The symposium is part of the project on civil liability for human rights violations led by the Bonavero Institute and funded by the Oak Foundation.
Justice and accountability in Libya can only be achieved if activists and lawyers fully engage with and support the UN Independent Fact-Finding Mission on Libya (FFM) in documenting and collecting evidence of serious violations in the country, the ICJ said today.
To facilitate such engagement, the ICJ’s Question and Answer (Q&A) published today provides guidance for Libyan and international civil society actors on:
“The success of the FFM’s mandate rests largely on its ability to establish the facts about and collect evidence of violations and abuses of international human rights and humanitarian law perpetrated in Libya.”
“We urge lawyers, activists and civil society actors to fully support the FFM in achieving these objectives and bringing about the accountability that has so far eluded Libya.”
– Said Benarbia, the ICJ’s MENA Programme Director.
The FFM was established by the UN Human Rights Council on 22 June 2020 through resolution 43/39. Its mandate includes:
While the FFM cannot conduct criminal investigations or prosecute individuals, the evidence preserved may be used by Libyan judicial authorities, the ICC, and third countries exercising universal jurisdiction.
The FFM has issued a call for submissions of relevant information and materials, the deadline for which is 30 June 2021.
Contact
Said Benarbia, Director, ICJ Middle East and North Africa Programme; t: +41 22 979 3817, e: said.benarbia(a)icj.org
Vito Todeschini, Legal Adviser, ICJ Middle East and North Africa Programme; t: +216 53 334 679, e: vito.todeschini(a)icj.org
Asser Khattab, Research and Communications Officer, ICJ Middle East and North Africa Programme; e: Asser.Khattab(a)icj.org
Download
Q&A on the UN International Fact-Finding Mission in English and Arabic.
The Turkish government’s failure to comply with a binding European Court of Human Rights order to release the human rights defender Osman Kavala should prompt Council of Europe action against Turkey, Human Rights Watch, the International Commission of Jurists, and the Turkey Human Rights Litigation Support Project said today.
The three nongovernmental organizations presented the recommendation in a submission to the Committee of Ministers, the Council of Europe’s intergovernmental body responsible for overseeing the implementation of European Court of Human Rights judgments. The committee is to review Turkey’s noncompliance with the Strasbourg court’s judgment on Kavala’s case for the fourth time at its March 9-11, 2021 session. Kavala has been held in pretrial detention since November 2017.
“Turkey’s flagrant disregard for the European Court of Human Rights order to release Osman Kavala should trigger the Council of Europe Committee of Ministers to start infringement proceedings against Turkey,” said Aisling Reidy, senior legal adviser at Human Rights Watch. “It is crucial for the Committee of Ministers, at its March session, to leave the Turkish government in no doubt that European Court of Human Rights judgments are binding on Turkey and that persistent failure to implement the ruling in Osman Kavala’s case constitutes a serious breach requiring exceptional measures.”
The Committee of Ministers may opt to take infringement proceedings against a Council of Europe member state that refuses to implement European Court of Human Rights judgments. It was used for the first time in 2017 when the government of Azerbaijan continuously refused to secure the unconditional release of a wrongfully jailed opposition politician, Ilgar Mammadov.
Infringement proceedings are provided for under Article 46/4 of the European Convention on Human Rights (ECHR). Their commencement requires the vote of two-thirds of the Committee of Ministers. Once the process is triggered, the case is referred back to the European Court of Human Rights for a further opinion on the legally binding obligation to comply. If the Court confirms that Turkey has failed to implement the ruling, the Committee of Ministers may then take additional measures, including ultimately suspending Turkey’s voting rights or membership of the Council of Europe.
The Committee of Ministers has already considered the status of Turkey’s compliance with the judgment on multiple occasions, issuing two decisions and, in December 2020, an interim resolution that each strongly urged Turkey to comply with the court’s judgment by unconditionally releasing Kavala.
However, since the December resolution, local courts in Turkey have prolonged Kavala’s detention four more times. A court of appeal has overturned his acquittal in the Gezi Park protests trial, and Turkey’s Constitutional Court has also flouted the European Court of Human Rights judgment by finding no violation of Kavala’s right to liberty.
“The Kavala case is emblematic of the crisis facing civil society and the rule of law in Turkey,”. said Helen Duffy of the Turkey Human Rights Litigation Support Project. “We recognize that infringement proceedings are exceptional, but if there is a case where they are justified, it is this one.”
“Turning a deaf ear to the Strasbourg court’s clear order to release and the Committee of Minister’s repeated calls for compliance, Turkey’s government and courts have worked hand in glove to prolong and deepen the crisis and the violation of Mr. Kavala’s rights. Infringement proceedings against Turkey provide the strongest legal mechanism to signal the shame of not complying with European Court of Human Rights’ binding judgments.”
The organizations said in their submission that, throughout the criminal proceedings against him, judges and prosecutors involved have abused criminal procedural rules to unlawfully extend Kavala’s detention based on allegations that he organized and financed the 2013 Istanbul Gezi Park protests and that he was involved in the July 15, 2016 attempted military coup.
A key aspect of this effort has been the practice of different courts over the three years and four months of Kavala’setention successively joining, separating, and rejoining case files against Kavala to justify prolonging his incarceration.
At the most recent local court hearing against Kavala, on February 5, 2021, the Istanbul 36th Assize Court ruled that the case against him concerning the coup attempt should be joined with the Gezi Park protests case, which is before the Istanbul 30th Assize Court. A hearing of the newly joined cases will take place on May 21.
The organizations said in their submission that the decision to merge the proceedings against Kavala voids Turkey’s repeated argument before the Committee of Ministers that Kavala’s current detention is connected to a separate prosecution not covered by the Strasbourg court judgment. The groups also said that the Turkish government needs to address the structural problems raised in the Kavala judgment by revising its action plan to implement the ruling.
“Separating cases or merging them again will not correct the injustice to which Turkey’s courts and government have subjected Osman Kavala for over three years,” said Róisín Pillay, Europe and Central Asia director of the International Commission of Jurists. “This case is part of a systemic practice in which the Turkish courts, which are not independent, apply criminal law and procedures arbitrarily against critics of the government. The action plan needs to address these structural failings in the judicial system.”
The European Court of Human Rights judgment in Kavala v. Turkey is particularly significant because it is the first final ruling of the European Court of Human Rights against Turkey in which the court determined that, in interfering with an individual’s rights, the Turkish judicial authorities served ulterior political motivations, contrary to Article 18 of the ECHR.
The court said that by holding Kavala in pretrial detention since November 2017 and prosecuting him, the Turkish authorities had “pursued an ulterior purpose, namely to silence him as human rights defender.” The court found violations of articles 18 and 5 of the ECHR.
Find the submission here: Turkey-Kavala_v_TurkeyExecution-JointSubmission3-HRWICJTHRLP-2021-ENG
For more Human Rights Watch reporting on Turkey, please visit:
http://www.hrw.org/europecentral-asia/turkey
For more ICJ work on Turkey, please visit:
https://www.icj.org/search/?fwp_search=Turkey&submit=Search
For more on TLSP work, please see:
https://www.turkeylitigationsupport.com/
Türkiye: Osman Kavala’nın haklarının ihlali ağırlaşıyor
Avrupa Konseyi Bakanlar Komitesi Türkiye’ye Yönelik İhlal Prosedürünü Başlatmalıdır
İnsan Hakları İzleme Örgütü, Uluslararası Hukukçular Komisyonu ve Türkiye İnsan Hakları Davalarına Destek Projesi, Türkiye hükümeti tarafından Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi’nin insan hakları savunucusu Osman Kavala’nın serbest bırakılması kararına uyulmamasının, Avrupa Konseyi tarafından Türkiye’ye yönelik işlem yapılmasını gerektirdiğini belirtti.
Üç sivil toplum kuruluşu, Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi kararlarının uygulanmasını denetlemekten sorumlu Avrupa Konseyi hükümetler arası organı olan Bakanlar Komitesi’ne tavsiyeler içeren bir bildirimde bulundu. Bakanlar Komitesi, 9-11 Mart 2021 tarihli oturumunda Türkiye’nin AİHM’in Kavala başvurusuna ilişkin kararını uygulamamasını dördüncü kez gözden geçirecek. Kavala, Kasım 2017’den bu yana tutuklu.
İnsan Hakları İzleme Örgütü Kıdemli Hukuk Danışmanı Aisling Reidy, “Türkiye’nin, Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi’nin Osman Kavala’nın serbest bırakılması kararını açıkça göz ardı etmesi, Avrupa Konseyi Bakanlar Komitesi’ni Türkiye’ye karşı ihlal prosedürünü başlatmaya yöneltmelidir” dedi. Reidy, “Bakanlar Komitesi’nin Mart ayında yapacağı oturumda, Türkiye hükümetinde şüpheye yer bırakmayacak şekilde Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi kararlarının Türkiye için bağlayıcı olduğunu ve Osman Kavala başvurusunda kararın yerine getirilmemesinin istisnai önlemler gerektiren ciddi bir ihlal teşkil ettiğini ortaya koyması çok önemlidir.” dedi.
Bakanlar Komitesi, Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi kararlarını yerine getirmeyi reddeden bir Avrupa Konseyi üyesi devlete karşı ihlal prosedürünü başlatmayı tercih edebilir. İhlal prosedürü ilk olarak 2017’de, haksız yere hapsedilen muhalif politikacı Ilgar Mammadov’un koşulsuz olarak serbest bırakılmasının Azerbaycan hükümeti tarafından sürekli olarak reddedilmesi üzerine uygulanmıştı.
Bu prosedür, Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi’nin (AİHS) 46/4. maddesinde düzenlenmekte olup,başlatılması Bakanlar Komitesi’nin üçte ikisinin oyunu gerektirmekte. Prosedür başlatıldıktan sonra, dava hukuken bağlayıcı olan karara uyma yükümlülüğü hakkında görüş sunması için Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi’ne geri gönderilir. Mahkeme, Türkiye’nin kararı yerine getirilmediğini doğrularsa, Bakanlar Komitesi Türkiye’nin nihayetinde oy haklarını veya Avrupa Konseyi üyeliğini askıya almaya varan ek önlemler alabilir.
Bakanlar Komitesi, halihazırda Türkiye’nin kararı uygulayıp uygulamadığını birden fazla kez değerlendirerek bu konuda iki karar verdi. Komite bu kararlarında ve Aralık 2020’de verdiği ara kararda Türkiye’yi AİHM’nin Kavala’nın koşulsuz olarak serbest bırakılması kararına uymaya çağırdı.
Ancak Aralık’ta verilen ara karardan bu yana Türkiye’deki yerel mahkemeler Kavala’nın tutukluluğunu dört kez daha uzattı. İstinaf mahkemesi, Gezi Parkı protestoları davasında Kavala hakkında verilen beraat kararını bozdu. Türkiye’nin Anayasa Mahkemesi de Kavala’nın özgürlük hakkının ihlal edilmediğine karar vererek Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi kararını dikkate almamış oldu.
Türkiye İnsan Hakları Davalarına Destek Projesi’nden Helen Duffy, “Kavala davası, Türkiye’de sivil topluma ve hukukun üstünlüğüne yönelik krizin bir simgesidir” dedi. Duffy, “İhlal prosedürünün istisnai olduğunu kabul ediyoruz, ancak bu prosedürün işletilmesini haklı kılacak bir dava varsa, Kavala davası odur. Türkiye hükümeti ve mahkemeleri, Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi’nin Kavala’nın serbest bırakılması kararını ve kararın yerine getirilmesi konusunda Bakanlar Komitesi’nin tekrar eden çağrılarını görmezden gelerek bu krizi ve Osman Kavala’nın haklarının ihlalini sürdürmek ve derinleştirmek için birlikte hareket etmiştir. Türkiye aleyhine işetilecek bir ihlal prosedürü, Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi’nin bağlayıcı kararlarına uymama utancına işaret eden en güçlü yasal mekanizmayı sunmaktadır.” dedi.
Sivil toplum kuruluşları bildirimlerinde, Osman Kavala’ya karşı açılan ceza davaları süresince ilgili hâkim ve savcıların, 2013 İstanbul Gezi Parkı protestolarını düzenlediği ve finanse ettiği, 15 Temmuz 2016 askeri darbe girişimine müdahil olduğu iddialarına dayanarak Kavala’nın tutukluluğunu hukuka aykırı bir şekilde uzatmak için ceza muhakemesi kurallarını kötüye kullandıklarını ifade etti.
Bu çabanın önemli bir yönü, farklı mahkemelerin Kavala’nın üç yıl dört ay boyunca tutukluluğunun sürdürülmesini meşrulaştırmak için ona karşı açılan dava dosyalarını birleştirmesi, ayırması ve tekrar birleştirmesi uygulaması oldu.
Osman Kavala’nın en yakın tarihli yerel mahkeme duruşması olan 5 Şubat 2021’de, İstanbul 36. Ağır Ceza Mahkemesi, Kavala’ya açılan darbe girişimine ilişkin davanın, İstanbul 30. Ağır Ceza Mahkemesi’nde görülen Gezi Parkı protestoları davasıyla birleştirilmesi gerektiğine karar verdi. Birleşen davaların duruşması 21 Mayıs’ta yapılacak.
Sivil toplum kuruluşları, bildirimlerinde Osman Kavala aleyhindeki davaların birleştirilmesi kararının, Türkiye’nin Bakanlar Komitesi önünde Kavala’nın mevcut tutukluluğunun AİHM kararı kapsamında olmayan ayrı bir dava dolayısıyla olduğu argümanını geçersiz kıldığını belirtti. Kuruluşlar ayrıca, Türkiye hükümetinin, Kavala kararını uygulamak için hazırladığı eylem planını gözden geçirerek kararda değerlendirilen yapısal sorunları ele alması gerektiğini ifade etti.
Uluslararası Hukukçular Komisyonu Avrupa ve Orta Asya Direktörü Róisín Pillay, “Davaları ayırmak veya yeniden birleştirmek, Türkiye mahkemelerinin ve hükümetinin üç yıldan fazla süredir Osman Kavala’yı maruz bıraktıkları adaletsizliği düzeltmeyecektir” dedi. Pillay, “Bu dava, bağımsız olmayan Türkiye mahkemelerinin, hükümeti eleştirenlere karşı ceza yasalarını ve ceza muhakemesi usulünü keyfi olarak kullandığı sistematik uygulamanın bir parçasıdır. Eylem planının yargı sistemindeki bu yapısal bozuklukları ele alması gerekiyor.” dedi.
Kavala/Türkiye kararı, AİHM’in Türkiye yargı makamlarının, bir bireyin haklarına müdahale ederken AİHS’in 18. maddesine aykırı olarak, örtülü siyasi amaçlara hizmet ettikleri tespitinde bulunduğu kesinleşme tarihi bakımından ilk karar olması dolayısıyla özel bir önem taşımaktadır.
Mahkeme kararında, Osman Kavala’yı Kasım 2017’den bu yana özgürlüğünden mahrum bırakıp kovuşturmakla, Türk makamlarının “insan hakları savunucusu olan Kavala’yı susturmak yönünde bir örtülü amaç taşıdıklarını” ifade ederekAİHS’in 18. ve 5. maddelerinin ihlal edildiğini tespit etmişti.
İnsan Hakları İzleme Örgütü’nün Türkiye hakkında daha fazla raporu için:
http://www.hrw.org/europecentral-asia/turkey
Uluslararası Hukukçular Komisyonu’nun Türkiye hakkındaki diğer faaliyetleri için:
https://www.icj.org/search/?fwp_search=Turkey&submit=Search
Türkiye İnsan Hakları Davalarına Destek Projesi’nin çalışmaları için:
https://www.turkeylitigationsupport.com/